Antonius Deusing

Gerry Mout heeft van 2013 t/m 2020 geneeskunde gestudeerd aan de RUG. Hierna heeft zij anderhalf jaar gewerkt op de SEH in het Ommelander Ziekenhuis (OZG), waarna zij naar Mozambique is vertrokken. Hier werkt zij als basisarts in een kleine kliniek van Doctors For Life in Mozambique. Dit werk bevalt haar zo goed dat zij voorlopig geen plannen heeft om terug te keren naar Nederland.

Waarom ben je in Groningen gaan studeren?
Toen ik in 2013 wilde gaan studeren was Groningen de enige faculteit met 100% decentrale selectie. Omdat ik mijn middelbare school (grotendeels) in Zuid-Afrika heb gedaan en met een buitenlands diploma met de gewone loting eigenlijk geen kans had, heb ik voor Groningen gekozen.

Ik welke buurt woon/woonde je in Groningen?
Ik heb nooit in Groningen gewoond. De eerste zes jaar heb ik in Middelstum gewoond (noordoost Groningen) en daarna ben ik naar Sappemeer verhuisd.

Wat is je favoriete plek in Groningen?
De binnenstad, waar je lekker kan shoppen of ergens koffie kan drinken

Welk college had je tijdens de bachelor niet willen missen?
Ik kan mij met name de colleges neurologie van prof. Kuks en de colleges fysiologie herinneren. Fysiologie boeide mij omdat het zo lekker praktisch en logisch was. En nadat prof. Kuks ons leerde over looppatronen bij verschillende neurologische aandoeningen, heb ik een tijdje het looppatroon van alle mensen die ik op straat zag lopen geanalyseerd om er vervolgens achter te komen dat rug of heupklachten ook je looppatroon veranderen.

Hoe is de bachelor verder verlopen?
Ik heb de bachelor zonder problemen doorlopen.

Hoe is jouw master verlopen?
Ik kon gelukkig direct in september 2016 met mijn vierde jaar beginnen in het Martini, daarna een jaar in Sneek en het zesde jaar heb ik grotendeels in het Martini gedaan (stage wetenschap en semi-arts in het Martini en de verdieping in het UMCG).

Wat is je grootste blooper geweest tijdens de coschappen?
Twee dingen komen in gedachten. De eerste was dag 1 van mijn eerste coschap, chirurgie in het Martini. Ik was geloof ik redelijk geïntimideerd na de overdracht en moest daarna visite lopen met een arts-assistent op zaal. Ik was wat overijverig en toen de ANIOS een verpleegkundige zocht en ik hem vertelde dat er een ‘zuster’ iets verderop in de gang stond corrigeerde die ‘zuster’ mij vrij duidelijk dat zij geen ‘zuster’ maar ‘verpleegkundige’ was. Toen voelde ik mij een beetje dom.

Het tweede was tijdens mijn verdiepingsstage op de SEH in het UMCG. We kregen net voor de middagoverdracht twee patiënten tegelijk binnen met een redelijk vergelijkbaar verhaal die ook nog eens naast elkaar werden gelegd. Bij een van de patiënten was er wat zorg om de sociale situatie en ik zou na de overdracht snel de huisarts bellen om te zeggen dat deze patiënt in het ziekenhuis was en waarom en of de huisarts op de hoogte was van de sociale problematiek. Er was enige haast bij want het was na vier uur en de huisarts zou binnenkort sluiten. Ik heb toen per ongeluk de huisarts van de andere patiënt gebeld, daarna de juiste huisarts en vervolgens moest ik weer de eerste huisarts bellen met mijn verontschuldigingen en uitleg dat het wel klopte dat deze patiënt op de SEH was maar dat de sociale problematiek bij een andere patiënt hoorde.

Wat ben jij gaan doen na de opleiding geneeskunde?
Ik ben direct gaan werken op de SEH van een klein regionaal ziekenhuis (OZG). Ik heb daar ongeveer anderhalf jaar gewerkt.

Hoe ben jij in Mozambique terecht gekomen? En waarom heb jij deze stap gezet?
Ik wist al dat deze kliniek bestond toen ik nog op de middelbare school zat. Ik wilde altijd al eens hiernaartoe, want ik had toen al dromen om als arts in Afrika te gaan werken. Het lukte niet om hier een tropenstage te organiseren tijdens mijn studie. Toen ik mijn studie afgerond had, moest ik eerst gaan werken omdat ik geen geld had om te reizen. Toen kwam COVID. Nadat ik een jaar gewerkt had en de COVID situatie een beetje kalmeerde en reizen weer mogelijk werd, begon het te kriebelen. Het werd tijd voor een nieuwe uitdaging en ik wist niet of ik zou specialiseren of eerst naar Mozambique. Ik overwoog de specialisatie tropengeneeskunde te doen, maar kwam er bij de oriëntatie hiernaar al gauw achter dat daarvoor ervaring in de tropen nodig is. Toen heb ik contact opgenomen met de directeur van Doctors for Life, de organisatie die de kliniek runt en van daar is het balletje gaan rollen. Ik zou er drie maanden een soort snuffelstage doen. Dat was in 2021 en inmiddels is het alweer 2023. Tot op heden bevalt het mij hier ontzettend goed dat ik hier alweer 1,5 jaar zit en het nog steeds erg naar mijn zin heb.

Is het makkelijk om als Nederlander in Afrika te werken?
Dat is een moeilijke vraag. Ik had al ruim vier jaar in Zuid-Afrika gewoond en dat heeft erg geholpen om de cultuur hier enigszins te begrijpen. Ik denk niet dat het uitmaakt waar je vandaan komt. Wat niet werkt, is om van de mensen hier te verwachten dat zij zich aan je aanpassen. Jij bent te gast in hun land en moet je aanpassen aan hun cultuur. Je moet ook creatief kunnen werken en vooral kunnen loslaten. De gezondheidszorg in dit land is verschrikkelijk slecht. Je moet kunnen accepteren waar jouw grens ligt en dat als je een patiënt doorverwijst dat het andere ziekenhuis niet per se doet wat jij van hen verwacht. Wij functioneren als een huisartsenpost en zijn gelimiteerd in wat wij kunnen. Als mensen een operatie nodig hebben en wij verwijzen de patiënt door naar een groter ziekenhuis die wel een operatiekamer heeft, betekent dat niet direct dat de patiënt ook daadwerkelijk geopereerd gaat worden.

Wat is het meest bijzondere moment/casus die jij hebt meegemaakt in Mozambique?
Eén van mijn mooiste momenten hier was de onverwachte geboorte van een tweeling. Tijdens de dienst van mijn collega kwam er ’s nachts een zwangere vrouw met een hele grote buik binnen met 8-9 cm ontsluiting. Mijn collega realiseerde zich dat het of een tweeling was of een hele grote baby met de risico’s die daarbij komen (bijv. te kleine bekken opening of schouderdystocie) en heeft toen mij gebeld voor hulp. Wij hebben in onze kliniek niet de beschikking over een CTG-apparaat en hebben geen operatiekamer, dus kunnen geen keizersnede uitvoeren.Het was te laat om nog door te sturen want dat zou een rit van zo’n 40 minuten betekenen, het grootste deel over een rul zandpad en je wilt niet een risicobevalling achterop een pickup doen. Ons echoapparaat was helaas ook kapot dus we konden de juiste diagnose niet stellen.  We hadden allebei nog nooit een tweelingbevalling gedaan. We hebben samen een plan van actie gemaakt en ons voorbereid door alle protocollen door te nemen; van schouder distorsie, stuitbevalling en tweelingbevalling. Daarna was het wachten hoe het verder zou gaan. Nadat de eerste baby geboren was en slechts 2 kg woog, wisten we dat er nog een baby in aantocht was. Beide baby’s zijn levend geboren en het gaat nu goed met ze.

Waarvan heb jij het meest geleerd in jouw werkende leven?
Het meeste heb ik geleerd van verpleegkundige op de SEH in het OZG. Zij wisten vaak al wat je moest doen, omdat zij jaren ervaring hebben. Jij staat daar dan voor het eerst net uit de schoolbanken. Door met hen samen te werken en naar hen te luisteren, heb ik ontzettend veel geleerd. In Mozambique leer ik elke dag weer nieuwe dingen. Omdat je hier op jezelf aangewezen bent en moet werken met beperkte middelen, leer je veel in korte tijd.

Zou jij de huidige studenten adviseren om naar het buitenland te gaan? En indien zij naar Afrika gaan hoe zou jij ze adviseren om zich voor te bereiden?
Als je de kans krijgt, zou ik het zeker doen. En anders als tussenjaar nadat je eerst een tijd als ANIOS ergens hebt gewerkt. Het heeft mij geholpen om eerst als arts te werken voor ik hier kwam.

Hoe ziet een dag uit jouw leven eruit?
De kliniek is van acht tot vier open met een uur middagpauze. We draaien spreekuur in twee spreekkamers, een voor kinderen en een voor volwassenen, en hebben dan nog een consultatiebureau, een behandelkamer voor wondzorg en een verloskundige die haar eigen spreekuur draait. Wij zijn momenteel met twee artsen en wisselen over het algemeen om de twee weken het spreekuur af bij de kinderen of volwassenen. De arts die het kinderspreekuur draait is ook degene die gevraagd wordt om advies bij wondbehandeling, die de verloskundige adviseert als zij problemen heeft en die de dienst doet voor de obstetrie. Na vier uur is het soms nodig om medicijnen voor te bereiden voor de volgende dag of de ziekenhuisapotheek bij te vullen. Als dat niet het geval is, heb je de rest van de avond vrij. Verder ben je 24/7 oproepbaar voor óf spoedgevallen óf als achterwacht voor de verloskundige. Als mijn collega op vakantie is, ben ik als arts verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken. Dan moet ik het spreekuur vaak overlaten aan de (grotendeels door onszelf opgeleide) lokale staf en probeer je ’s morgens te beginnen met alle controle afspraken van bijvoorbeeld bloeddruk, oogtrauma, astma, hartfalen of diabetes. Als het meezit kun je het grootste deel van het spreekuur zelf draaien. Als dit niet het geval is, loop je de hele ochtend tussen de verschillende spreekkamers heen en weer om patiënten te beoordelen of de staf te adviseren over behandeling en diagnose. 

Waar zie je jezelf over 10 jaar?
In elk geval in Afrika, waar weet ik niet.