Het studentenleven van Alice Koopmans
Waarom ben je in Groningen gaan studeren ?
Het meisje, naast wie ik zat in de klas op de HBS, was de beste van de klas en zij ging naar Groningen. En ik wou met haar mee.
Waarom?
Zij ging medicijnen studeren en dat wou ik ook. Mijn ouders zagen dat niet zo zitten. Het leek hen zo’n zwaar beroep voor mij als meisje. Eerst ben ik toen farmacie gaan studeren en na een jaar ben ik overgestapt naar medicijnen.
En wat is je leukste herinnering aan Groningen?
Studentenflat Selwerd II aan de Esdoornlaan. Ik woonde toen op een afdeling, waar we met zijn allen veel “ondeugende dingen” deden.
En als je nu denkt aan de stad Groningen?
Een hele leuke stad. Met een heel gezellig cafe aan de Grote Markt – De Drie Gezusters –en later in de Poelestraat De Vlaamse Reus en nog later in de Peperstraat De Kroeg van Jos. Daarna gingen we meestal door naar De Leeuw, een dancing aan het Kattendiep.
Welk moment uit je studententijd is je het meeste bij gebleven?
Dat weet ik zo snel niet.
Wat is je het meest bij gebleven tijdens je co-schappen?
Ik heb mijn coschappen gelopen in het Diakonessenhuis. In sommige coschappen had je nauwelijks begeleiding. Sommige artsen hadden ook een moeilijk karakter. Ik vond het coschap op Licht en Kracht heel interessant. Daar had je tenminste een functie. Je deed de intake. Bevallingen doen in Huize Tavenier vond ik ook heel leerzaam.
Hoe is je carriere verder verlopen?
Ik ben de huisartsenopleiding gaan doen en daarna heb ik even als huisarts gewerkt. Maar de communicatie met mijn collega was niet optimaal. Ik zag het werk in mijn eentje doen ook niet zo zitten. Het is zeker wel zwaar werk met een groot verantwoordelijkheid.
Hoe ben je toen in de jeugdgezondheidszorg terecht gekomen?
Dat weet ik niet meer zo goed. Eerst ging ik werken in Oost Friesland, later in Heerenveen. Er was een tekort aan artsen in de jeugdgezondheidszorg.
Wat zou je huidige studenten willen meegeven?
De studenten van nu zijn veel mondiger dan wij vroeger. Zij worden ook veel beter voorbereid op de stages. Maar laat hen vooral weten dat ons vak een prachtig vak is.
Wat komt er bij je naar boven als je terugdenkt aan je studententijd?
In eerste instantie een gevoel dat er een wereld voor je openligt. Dat klinkt natuurlijk een beetje cliché. De praktijk is natuurlijk wel wat anders. Het dagelijks leven is toch ook maar heel gewoon.
Op latere leeftijd ben je ook nog naar de kunstacademie gegaan?
Ja. Vroeger tijdens mijn studie heb ik ook wel vaak gedacht om te stoppen met de studie geneeskunde. Maar ik krabbelde steeds terug omdat ik vond dat ik toch mijn studie moest afmaken. Op zich ben ik blij met de combinatie arts en kunstenaar. In beide gevallen, op beide niveaus moet je goed kunnen observeren. Dat is toch een overeenkomst tussen beide vakken. Goed observeren is ook een kunst. En zien hoe verschillend mensen kunnen zijn, met en in verschillende gemoedsstemmingen.
