Antonius Deusing

Hoe ben je in contact gekomen met AD en wat trok jou aan in de vereniging?
Ik kwam in contact met AD tijdens mijn tijd als coördinator van de semi-artsstage. Ik kreeg te maken met de Klinische Lessen die door studenten werden geschreven aan het einde van hun semi-artsstage. Door een commissie werden Klinische Lessen opnieuw beoordeeld die een 8 of hoger hadden gekregen. Hier werden prijzen aan toegekend. Via de prijsuitreikingen van zowel ‘de Beste Klinische Les’ als ‘het beste verslag Stage Wetenschap’ tijdens de Antonius Deusingdag kwam ik in contact. Daarnaast kende ik ook veel mensen binnen de vereniging, zoals Hans Arendsen. Hij was destijds voorzitter en die vroeg mij of ik lid wilde worden van het bestuur, want hij zei ‘’jij hebt wel wat met studenten’’.

Wat motiveerde jou om te zeggen: “ja, ik wil voorzitter worden’’
Het voorzitterschap kwam op mijn pad tijdens mijn allereerste vergadering, waar Hans aangaf af te treden als voorzitter. Binnen de aanwezige groep waren er verschillende redenen waarom anderen het voorzitterschap niet konden aannemen. Toen dacht ik ‘’Voorzitter? Dat kan ik wel.”. Maar ik had het vooral opgevat als voorzitter voor tijdelijk. Nou, dat bleek dus niet tijdelijk, het is uiteindelijk acht jaar geworden.  

Wat heeft AD jou de afgelopen jaren gebracht?
Mijn contact met de universiteit heeft mijn waardering voor het belang van wetenschap versterkt. Na corona, met alle misinformatie en discussies, ben ik nog meer het belang van wetenschap en wetenschappelijk onderwijs gaan inzien. Dit geldt niet alleen binnen de geneeskunde, maar ook voor onderwerpen zoals klimaatverandering, gender en diversiteit. De wetenschap biedt belangrijke grondslagen en heeft grote waarde voor de samenleving. Mijn betrokkenheid bij AD heeft mijn overtuiging in deze waarden verder versterkt.

Hoe heeft de vereniging zich de afgelopen 8 jaar ontwikkeld en welke projecten/initiatieven zijn onder jouw voorzitterschap uitgevoerd waar jij het meest trots op bent?
Gedurende mijn acht jaar als voorzitter heeft AD zich steeds ingezet voor het ondersteunen van wetenschap en de belangrijke rol van de universiteit in de maatschappij. Corona bracht uitdagingen met zich mee, zoals een terugloop in de opkomst bij fysieke bijeenkomsten. Dat zagen we niet alleen bij AD, maar overal in de samenleving. Mensen zijn meer online gaan doen, maar dat is niet voor iedereen even vanzelfsprekend. Toch hebben we ons best gedaan om wetenschappelijke onderwerpen actueel te houden en ervoor te zorgen dat ze de aandacht bleven krijgen, bijvoorbeeld bij de Klinische Avonden.

In 2017, tijdens ons lustrum, kozen we voor een bijzonder thema: de relatie tussen medische wetenschap en kunst. Met hoogleraar Iris Sommer en kunstzinnige medici hebben we een geslaagde dag georganiseerd in het Student Hotel. Het jaar erop, in 2018, draaide het om ‘Leiderschap in de zorg’. Louise Gunning-Schepers sprak over hoe dokters soms ook als leiders moeten optreden – niet alleen voor patiënten, maar ook binnen de zorgorganisatie.

2019 stond in het teken van ‘De Zorg van de Toekomst’, met sprekers als Erik Gerritsen en Friso Muntinghe. In 2020, toen Corona zijn stempel drukte, hebben we de Antonius Deusingdag volledig online georganiseerd. Dat was vernieuwend en leerzaam, met een indrukwekkende lezing van ‘alumnus van het jaar 2019’ Sander de Hosson over palliatieve zorg. Tineke Slagter en ik hebben ook een interview met hem gehouden. Dit vond ik een erg  interessant gesprek.

In 2021 keken we naar Corona vanuit organisatorisch en wetenschappelijk oogpunt met bijdragen van Ernst Kuipers en Bert Niesters. In 2022 stond ‘Positieve Gezondheid’ centraal, met Sjaak Wijma als spreker en in 2023 hebben we een Antonius Deusingdag georganiseerd waarbij het UMCG centraal stond. De lezing van de voorzitter van de Raad van Bestuur, Ate van der Zee vond ik zeer leerzaam. Tenslotte keken we in 2024 vooruit met het thema ‘Opleiden voor de toekomst’, waar prodecaan Marieke Schuurmans een mooie bijdrage leverde.

Wat waren enkele van de grootste lessen die jij hebt geleerd tijdens jouw tijd als voorzitter?
Nou, wat ik geleerd heb tijdens mijn tijd als voorzitter, is dat ik veel meer over het UMCG te weten ben gekomen dan ik oorspronkelijk dacht of wist. Een voorbeeld dat mij bijzonder heeft geraakt, is dat het UMCG in staat is om alle mogelijke transplantaties uit te voeren – iets waar ik mij eerder niet volledig van bewust was. Dat heeft mijn waardering en respect voor de professionaliteit en expertise binnen het UMCG alleen maar doen groeien. Het heeft diepe indruk op mij gemaakt en mij nog meer doen inzien hoe waardevol deze instelling is, niet alleen voor de regio, maar ook in bredere zin voor de medische wereld.

Heb je leuke anekdotes of herinneringen die je wilt delen van jouw tijd als voorzitter? 
Anekdotes heb ik niet echt – ik vergeet die vaak weer. Maar herinneringen zijn er zeker! Vooral de buitendagen en de kunstwandeling blijven mij bij. De contacten die ik met mensen heb gehad tijdens deze activiteiten waren altijd waardevol en vruchtbaar. Ook de naborrels na AD-dagen in een café waren bijzonder, met leuke gesprekken en nieuwe contacten, zoals onlangs nog op een dinsdagavond in het academiegebouw. Het contact met mensen is altijd een belangrijk en waardevol onderdeel geweest van mijn tijd als voorzitter.

Zijn er specifieke doelen of ambities voor de vereniging die nog niet zijn bereikt?
Ik denk terug aan wat Cisca Wijmenga zei, de eerste vrouwelijke rector Magnificus, tijdens een interview die ik met haar heb gehouden ter ere van ons 25-jarige bestaan. Het gaat om het gevoel van “mijn universiteit, mijn faculteit, mijn opleiding, mijn studentenstad.” Dit blijft een belangrijke functie voor veel mensen en verdient voortdurende aandacht. Daarnaast vind ik dat we meer aandacht kunnen besteden aan interessante thema’s en avonden, zoals we bijvoorbeeld hebben gedaan met de Klinische Avond over ‘het werk en leven van psychiater P.C. Kuiper’. Zulke bijeenkomsten, waar een breder perspectief geboden wordt, blijven relevant en waardevol. Dit hoeft niet altijd strikt medisch te zijn; onderwerpen zoals kunst en wetenschap of de bredere impact van medische zorg op de samenleving zijn ook inspirerend.

Wat zou je toekomstige en huidige bestuursleden willen meegeven?
Mijn advies is om te gaan voor wat jij belangrijk vindt, voor wat jou inspireert en wat je graag wilt delen met anderen. Laat je leiden door jouw eigen interesses en passies. Dat maakt je betrokkenheid niet alleen betekenisvoller voor jezelf, maar ook voor de mensen om je heen.

Hoe zie je de veranderingen in de opleiding van de geneeskunde door de jaren heen? Sinds ik me in 2020 volledig heb teruggetrokken, heb ik weinig zicht op de huidige situatie. Ik hoor af en toe iets via mijn kleindochter, die nu coassistent is, maar ik kan geen oordeel vellen. De tijden veranderen en iedere generatie heeft zijn eigen benadering. Ik ben bewust op afstand gebleven en zie het niet meer als mijn verantwoordelijkheid. Het is een andere wereld geworden, geleid door nieuwe mensen.

Wat zijn jouw plannen nu je geen voorzitter meer bent?
Ik ben nog zoekende. Ik heb overwogen om wellicht meer betrokken te raken bij de alumniclub van de universiteit. Daarnaast denk ik aan politiek, mogelijk bij PvdA/GroenLinks, en aan vrijwilligerswerk, bijvoorbeeld in een hospice. Mijn tijd gaat nu op aan andere zaken, zoals activiteiten met onze honden. Verder bezoek ik avonden van politieke partijen en Milieudefensie, want dat is een onderwerp waar ik mij voor wil inzetten. Ik ben ook actief in de buurtvereniging. Ik ben een doener en geen fan van eindeloze beleidsdiscussies – ik wil iets concreets doen, zoals flyeren en praten met mensen op straat.

Hoe zie je de toekomst van AD in termen van uitbreiding of nieuwe doelgroepen?
Samenwerking met beroepsverenigingen biedt veel potentie, zoals we hebben gedaan met een club van psychiaters. Zo kunnen we meer gespecialiseerde evenementen organiseren. Ik denk bijvoorbeeld aan de avond met biograaf Koen Hilberdink die het boek over P.C. Kuiper heeft geschreven. Je nodigt iemand uit die enige bekendheid heeft, ook op een ander gebied, en organiseert samen een inspirerende bijeenkomst. Bredere samenwerkingen, bijvoorbeeld met KNMG, kunnen nieuwe dynamiek toevoegen aan AD.

Verder vind ik “delen” ontzettend belangrijk. Het zorgt voor betrokkenheid, warmte, relativiteit en meer inzet. Als ik dit concreet mag vertalen naar manieren om mensen te motiveren om lid te worden van onze alumnivereniging, dan denk ik dat we meer activiteiten zouden kunnen organiseren die niet alleen bedoeld zijn voor onze huidige leden, maar ook voor alumni in het algemeen en mogelijk oud-medewerkers. Door zulke evenementen creëren we verbinding en trekken we mensen naar de club. Sociale activiteiten zoals een buitendag zijn hier een goed voorbeeld van. Denk aan wandelingen door de stad of langs de kunstwerken van het UMCG.

In deze tijd waarin sociale media vaak als verbindingsmiddel wordt gebruikt, blijft echte interactie belangrijk. Samenkomst in fysieke vorm—of dat nu tijdens een wandeling is, in een collegezaal, of in een kroeg—voegt iets waardevols toe. Het benadrukt het belang van samen zijn, delen en met elkaar praten. Samen is voor mij een sleutelwoord; het creëert een gevoel van verbondenheid dat digitaal moeilijk te bereiken is.